Die oomblik wanneer alles onnatuurlik stadig verby jou vloei.

Wanneer die werklikheid so onwerklik voel dat jy wag voor jy asem haal. Wanneer die werklikheid so seer is dat jy te bang is om asem te haal, te bang is om te lewe.

Koue garage vloere raak jou ontvlugting. Die plek waar jy kan skree totdat jou asem wel opraak. Die een plek waar jy kan huil totdat jou keel en neus rou is.

Verder lewe jy in stilte. Sit jou glimlag op vir die res van die wêreld, want jy is skaam en bang. Versorg jou kinders. Vryf oor jou uitbultende maag met die kosbare lewe binne in. Hoop dat die skade nie permanent is nie. Hoop dat jy kan regop bly met al hierdie pyn in jou binneste, want

Wie het geweet dat ‘n

hart wat breek

voel soos kanker

‘n pyn wat aan jou binneste vreet

wat jou beroof van asem

Wie het geweet dat dit

voel soos ‘n dolk wat steek

met elke verraad seerder

met elke leuen dieper

Die lem word stywer gedraai

Wie het geweet dat hartseer

jou platslaan, al jou verweer

wegskil sodat jy met jou bebloede

geraamte alleen staan?

Wie het geweet dat vrees jou

mal maak

dat jy stemme in jou kop hoor

koggel en smaal

Wie het geweet dat jy

my so sou seermaak?

Nie ek nie, my Lief.

Nie ek nie.

© 2012 – 2016, Annalize. All rights reserved.

Deel met jou vriende!

1304total visits,0visits today